عارفانه ها 9

تنها به دنیا می آییم تنها رنج میکشیم و ناگاه چون شهابی در آسمان ذهنها خاموش میشویم . تنهایی ما از جنس همان روحیست که در خاک ما دمیده . چند صباحی کنار هم زندگی میکنیم بی خبر از دنیایی که هرکداممان داریم . در کنارم به اندازه تمام کسانی که با من زیسته اند دنیاهایی وجود دارد که هیچگاه  ستاره ای از آسمانشان به من چشمکی نزده است . بی حضور تزاحم صدایی یا تلاقی مبهم نگاهی .